Sprawy kancelaryjne proszę załatwiać w dni pracujące zaraz po Mszy św. W niedziele i święta kancelaria jest nieczynna. Osoby, które mieszkają poza parafią ponad trzy miesiące , sprawy kancelaryjne ( chrzest, ślub, I Komunia dziecka, bierzmowanie, zaświadczenia itp. ) załatwiają w parafii, w której mieszkają.
CZWARTA NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU 19 marca 2023
OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
1. Dzisiejsza – już czwarta niedziela Wielkiego Postu różni się nieco od pozostałych. W tradycji Kościoła nazywamy ją Niedzielą Laetare, czyli niedzielą radości. W połowie Wielkiego Postu Kościół wzywa wiernych do radości, aby wszyscy podejmujący trud przemiany serca wytrwali w tym niełatwym codziennym wysiłku.
2. W czwartek będziemy przeżywać Dzień Patrona Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego im. Jerzego Rudlickiego w Olbięcinie. Uroczystości rozpoczną się Mszą św. w naszym kościele o g. 10.00. Zapraszamy.
3. Wielki Post, który obecnie przeżywamy, to wyjątkowa okazja do nawrócenia, do odnowienia naszej przyjaźni z Bogiem. Dobrym czasem do tego będą nasze Rekolekcje wielkopostne, które rozpoczniemy w piątek o g. 17.00 Mszą św. z nauką rekolekcyjną dla wszystkich a następnie nabożeństwo Drogi krzyżowej. W sobotę na g. 10.00 zapraszamy na naukę rekolekcyjną dzieci z kl 1-4 wraz z rodzicami , o g. 10.30 Droga krzyżowa dla wszystkich dzieci od kl 1-8, po drodze krzyżowej nauka rekolekcyjna dla dzieci z kl. 5-8 wraz z rodzicami. Wieczorem o g. 17.00 Msza św. z nauką rekolekcyjną dla wszystkich. W niedzielę zakończenie rekolekcji. Msze św. z nauką rekolekcyjną dla wszystkich. Taca dla rekolekcjonisty.
4. Przypominam, że w naszym kościele w każdy piątek Wielkiego Postu po Mszy św. razem z Chrystusem i Jego bolejącą Matką przemierzamy Drogę krzyżową, a w niedziele o godz. 10.45 rozpamiętujemy mękę Pana Jezusa podczas Gorzkich żali. Wszystkich parafian zachęcam do licznego udziału w tych wielkopostnych nabożeństwach pasyjnych.
5. W tym roku wyjątkowo w poniedziałek, 20 marca, Kościół będzie obchodził uroczystość Świętego Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i opiekuna Pana Jezusa. Zwykle przypada 19 marca, ale z powodu przypadającej akurat niedzieli zgodnie z zasadami kalendarza liturgicznego została przeniesiona właśnie na poniedziałek. Papież Pius IX w 1870 roku ogłosił go patronem Kościoła powszechnego i rodzin chrześcijańskich.
6. Mimo że okres Wielkiego Postu jest w liturgii czasem uprzywilejowanym i raczej nie obchodzi się w tym czasie żadnych świąt i wspomnień, są jednak wyjątki od tej reguły. Do nich należy obchód uroczystości Zwiastowania Pańskiego, którą będziemy przeżywali w sobotę, 25 marca.
7. Uroczystość Zwiastowania Pańskiego jest zarazem Dniem Świętości Życia i Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. W tym dniu osoby, które pragną podjąć się zadania modlitwy w intencji zagrożonego życia dziecka poczętego, będą mogły rozpocząć swoją dziewięciomiesięczną nowennę.
8. Bóg zapłać parafianom z Liśnika Małego za posprzątanie kościoła na dzisiejszą niedzielę i of. 60 zł na kwiaty: Agnieszka Biszczak, Mariola Kowalska, Wanda Zielińska. W sobotę sprzątanie kościoła proszę rozpocząć po nauce rekolekcyjnej dla dzieci około 11.30. Zapraszamy kolejne pięć rodzin: Włoda Anna, Brodowska Alfreda, Mazurek Danuta, Kapica Ewa, Brodowska Barbara. Bóg zapłać za ofiary składane na kwiaty do Pańskiego grobu.
9. W poniedziałek odbył się pogrzeb + Zenona Misztala z Liśnika Małego. Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie…
Komunikat z 394. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski
W dniach 13 i 14 marca 2023 roku odbyło się w Warszawie, pod przewodnictwem abp. Stanisława Gądeckiego, 394. Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski.
- Zebranie odbyło się w 10. rocznicę wyboru na Stolicę Piotrową kard. Jorge Mario Bergoglio. Z tej okazji biskupi celebrowali, pod przewodnictwem abp. Salvatore Pennacchio, nuncjusza apostolskiego w Polsce, Eucharystię w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie-Wilanowie. Przekazali Ojcu Świętemu Franciszkowi gorące życzenia światła Ducha Świętego i zapewnienie o duchowej łączności. Równocześnie podziękowali Nuncjuszowi za ponad sześcioletnią posługę Kościołowi w naszym kraju.
- Wobec podejmowanych ostatnio na szeroką skalę bezprecedensowych prób zdyskredytowania osoby i dzieła św. Jana Pawła II, biskupi apelują do wszystkich o uszanowanie pamięci jednego z najwybitniejszych naszych rodaków. Przeprowadzony proces kanonizacyjny nie pozostawia wątpliwości odnośnie do świętości Jana Pawła II. Jednocześnie biskupi bardzo dziękują wszystkim, którzy od samego początku stanęli w obronie dobrego imienia Świętego Papieża.
- Biskupi zapoznali się z informacją na temat Kontynentalnego Spotkania Synodalnego, które miało miejsce w lutym br. w Pradze. Było to ważne wydarzenie eklezjalne, które umożliwiło szczerą, choć czasami pełną napięć i rozbieżności, dyskusję o Kościele w Europie i w świecie. Celem synodu nie jest zmiana doktryny Kościoła, ale poszukiwanie odpowiedzi na pytanie o to, w jaki sposób – w ramach jednego Kościoła katolickiego z jego hierarchiczną strukturą – realizować duchowość synodalną. Przypomniano także, że w procesie synodalnym istotna jest – na co wskazał papież Franciszek – stała odbudowa i ożywianie istniejących w Kościele struktur synodalnych, przede wszystkim rozmaitych gremiów doradczych, a także budowa codziennej synodalności, opartej o uczciwe i szczere relacje pomiędzy ludźmi Kościoła. Biskupi przyjęli temat programu duszpasterskiego, który będzie realizowany w Kościele w Polsce począwszy od tegorocznego adwentu: „Uczestniczę we wspólnocie Kościoła”.
- Biskupi zapoznali się z informacją metropolity przemyskiego abp. Adama Szala o beatyfikacji Józefa i Wiktorii Ulmów z siedmiorgiem ich dzieci, która odbędzie się 10 września 2023 roku w Markowej. Będzie to wydarzenie bez precedensu w dziejach Kościoła, gdyż do chwały ołtarzy zostanie wyniesiona cała rodzina: małżonkowie i dzieci, wśród których jest dziecko nienarodzone. Rodzina Ulmów odważnie praktykowała miłosierdzie chrześcijańskie, żyjąc duchem Ośmiu Błogosławieństw. Wszyscy jej członkowie zostali zamordowani 24 marca 1944 roku przez niemieckich okupantów za udzielenie schronienia prześladowanym Żydom. Biskupi zachęcają do modlitwy o duchowe owoce beatyfikacji i zdecydowali, aby relikwie Błogosławionych peregrynowały w diecezjach w Polsce. Będzie to okazja do ożywienia duszpasterstwa oraz modlitwy w intencji małżeństw, rodzin i dzieci.
- Trwa rosyjska agresja w Ukrainie. Nasi rodacy bardzo aktywnie i na różne sposoby włączyli się w pomoc przybyłym do Polski uchodźcom, jak i wszystkim, którzy tę wojnę przeżywają w samej Ukrainie. Biskupi po raz kolejny wyrażają wielką wdzięczność Caritas, innym organizacjom pomocowym, wiernym oraz ludziom dobrej woli, którzy czynnie włączyli się w pomoc ofiarom wojny i świadczą ją nieustannie. Pasterze Kościoła apelują o dalszą modlitwę o pokój i hojną kontynuację tej pomocy.
- Praktyka rozwiązywania problemów związanych z przestępstwami popełnionymi przez niektóre osoby duchowne wobec małoletnich w przeszłości będzie przedmiotem prac specjalistów, uwzględniających kwestię wiarygodności dokumentów okresu PRL. W trosce o dobro ofiar biskupi zamierzają powołać taki zespół.
- Podana po 36 latach od śmierci informacja o zabójstwie sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, czasowo uwięzionego w 1961 roku i zamordowanego w 1987 roku, wskazuje jak bardzo skomplikowane były czasy komunizmu w Polsce.
Za wstawiennictwem św. Józefa, kilka dni przed uroczystością Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, biskupi polecają Bogu wszystkie sprawy Kościoła i Ojczyzny oraz udzielają pasterskiego błogosławieństwa.
Podpisali pasterze Kościoła katolickiego w Polsce obecni na 394. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski.
Warszawa, 14 marca 2023 roku
Katecheza 19 marca 2023.
Dlaczego warto zgłębiać życie i duchowość błogosławionego Wincentego Kadłubka?
W tym roku mija 800 lat od śmierci błogosławionego Wincentego Kadłubka. W Diecezji Sandomierskiej, biskup Krzysztof Nitkiewicz ogłosił rok Wincentego Kadłubka. Dzięki tej inicjatywie chcemy poznać lepiej tę niezwykłą postać. Mistrz Wincenty jest patronem Diecezji Sandomierskiej oraz miasta Sandomierza. Związany jest z naszą diecezją, ponieważ urodził się ok. 1160 roku w Karwowie, miejscowości należącej do parafii Włostów. Ponadto w latach 1186-1207 był prepozytem Kolegiaty Sandomierskiej. Następnie został powołany na biskupstwo krakowskie Po złożeniu urzędu w 1218 roku osiadł w zakonie cysterskim w Jędrzejowie, gdzie zmarł 8 marca 1223 r.
Czego możemy się nauczyć dzisiaj od błogosławionego Wincentego? Spróbujemy w czasie naszych niedzielnych katechez przybliżyć tę postać i zastanowić się w czym możemy naszego Patrona naśladować? W liście pasterskim z 1964 roku arcybiskup Karol Wojtyła napisał, że kultura chrześcijańska w naszym kraju zawdzięcza bardzo wiele u samych swoich początków błogosławionemu Wincentemu Kadłubkowi, który jest autorem pierwszej księgi, jaka wyszła spod pióra Polaka. Księga ta to „Kronika Polska”, w której znawcy słusznie dopatrują się pierwocin całego polskiego piśmiennictwa.
W dalszych słowach, następca Wincentego Kadłubka na stolicy biskupiej w Krakowie święty papież Jan Paweł II przypomina, że „kronika Kadłubka obejmuje dzieje Polski od czasów przedhistorycznych aż do początku XIII wieku. Dodał, iż „nie stanowi ona tylko suchego, kronikarskiego zapisu faktów historycznych, ale – zgodnie z poglądami i smakiem ówczesnej epoki – stanowi dzieło literackie o bardzo złożonym charakterze. Jeżeli piśmiennictwo polskie rozwinęło się później stopniowo w wielu kierunkach i wydało wiele gatunków, to wszystkie one tkwią w dziele Kadłubka jakby w jakimś złożu pierwotnym lub wspólnym pniu. Przyszły papież zawarł w tych słowach trafną i głęboką ocenę nie tylko dzieła błogosławionego Wincentego Kadłubka, ale wskazał na wielowiekową wspólną historię pisaną przez wielu wybitnych Polaków, która na podobieństwo dębu, ma swoje korzenie, pień, by następnie rozrosnąć się w rozłożyste drzewo. Tak tworzy się żywa kultura, nasza dawna i obecna historia. Mistrz Wincenty ma nie tylko wpływ na kulturę polską, ale przede wszystkim zostawił głęboki ślad w naszej duchowości.
Czy można osiągnąć zbawienie nie przynależąc do instytucji Kościoła?
Ktokolwiek głębiej zastanowi się nad poleceniem Jezusa: „Idąc na cały świat nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28,19) stanie przed pytaniem: Czy zbawienie jest tylko w Kościele? Czy miliardy ludzi, którzy nigdy nie słyszeli nic o Chrystusie i Kościele, mają zamkniętą bramę nieba? Czy ludzie żyjący przed przyjściem Chrystusa nie mają szans na zbawienie? Czy tylko oficjalna przynależność do Kościoła umożliwia zbawienie? Czy trzeba wiedzieć wiele o Chrystusie, o Kościele, o Tajemnicy Trójcy Świętej, aby mieć udział w szczęściu wiecznym? Odpowiadając na powyższe pytania, należy stwierdzić, że można osiągnąć zbawienie bez oficjalnej zewnętrznej przynależności do instytucji Kościoła. Bóg bowiem pragnie zbawić każdego człowieka. Chrystus odkupił wszystkich i ofiarowuje każdemu człowiekowi możliwość zbawienia.
Człowiek może osiągnąć zbawienie nie należąc oficjalnie do instytucji Kościoła i nie wiedząc nic o nim, o ile żyje zgodnie ze swoim sumieniem, czyli pragnie tego wszystkiego, co jest dobre, bo w tym pragnieniu jest zawarta gotowość na przyjęcie Chrystusa i Jego Kościoła, o ile by tylko taka szansa zaistniała. Z tego jednak, że dostąpienie zbawienia jest możliwe bez znajomości Chrystusa i Kościoła, nie wynika, że człowiek, który zostanie zbawiony w hinduizmie, w islamie, konfucjonizmie czy buddyzmie, nie należy do Kościoła. Innymi słowy, jest możliwość zbawienia poza instytucją kościelną, ale nie ma możliwości zbawienia poza Kościołem. Kościół jest rzeczywistością Bosko-ludzką. Widzialna organizacja nie sięga tak daleko jak Boża łaska. Zasięg łaski zbawienia jest szerszy niż zakres widzialnej struktury Kościoła. Z tej łaski skorzystali: Abel, Noe, Abraham, Izaak, Jakub, prorocy Starego Przymierza, oni należą do Kościoła. Łaska życia nadprzyrodzonego przekracza bariery czasu i przestrzeni, przekracza również granice zakreślone przez Kościół jako instytucję.
Dla ukazania tej prawdy posłużmy się porównaniem. Nie ma życia bez wody. Woda jest absolutnie potrzebna do tego, by mogło rozwijać się życie. Woda może być rozprowadzana z różnych zbiorników przez kanały, wodociągi, może być rozwożona w pojemnikach. Woda może być ukryta w formie wilgoci głęboko w ziemi tak, że nie da się nawet oddzielić jej od ziemi. Na pustyniach piaszczystych można obserwować roślinki, które nad piaskiem mają trzy centymetry, a korzeń tej rośliny ma trzydzieści metrów sięgając w głąb, szukając wilgoci. Aby ta roślina mogła żyć, musi zapuścić korzeń głęboko, aż do wilgotnej warstwy ziemi w poszukiwaniu wody. Inny sposób przekazywania wody to rosa. Jedna z tajemnic przyrody. Wiele organizmów żywych potrafi egzystować dzięki rosie. Otóż Kościół jako instytucja rozprowadza wodę łaski przy pomocy kanałów i wodociągów. Ale sama woda może być przekazana albo w formie wilgoci, i jeśli komuś na tym zależy, to do niej dotrze, albo w formie rosy spadającej na ziemię.
Gdziekolwiek jest Boże życie, życie łaski, tam jest Kościół. Zbawienie polega nie tylko na nawiązaniu kontaktu z Bogiem, ale na włączeniu do tej wielkiej rodziny żyjącej życiem Bożym. Czy ta roślina żyje przy pomocy rosy, czy przy pomocy wody płynącej w strumyku, to jest obojętne, ale ona rośnie dzięki wodzie. O ile rośnie, o ile żyje, należy do Kościoła. Dlatego kiedy mówimy, że „poza Kościołem nie ma zbawienia”, to chcemy stwierdzić, że nie istnieje inna forma życia Bożego, jak tylko ta w Kościele. Gdziekolwiek się pojawi życie Boże w duszy człowieka, ten człowiek natychmiast należy do Kościoła, do tej wielkiej duchowej wspólnoty wielbiącej Boga. Ktokolwiek żyje duchowo, już należy do Kościoła. W oparciu o ten obraz łatwo zrozumieć, że nie można pozostawiać ludzi w innych religiach tylko i wyłącznie na łaskę rosy. Ich egzystencja może być tysiące razy piękniejsza i pełniejsza, jeśli doprowadzi się do nich strumień łaski. Dzieło misyjne Kościoła zmierza do tego, aby ta woda łaski Bożej dotarła do każdego. Pan Jezus wyraźnie zaznacza: idąc na cały świat, nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, czyli zanurzając w wodzie dającej życie, podłączając do źródła, które ciągle bije w Kościele.